Showing results by author "Sławomir Koper" in All Categories

Kolejna porcja smakowitych historii dotyczących klasyków literatury. Poprzednie części – Sekretne życie autorów lektur szkolnych i Nieznane losy autorów lektur szkolnych – stały się wydawniczymi hitami. "Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę". Gustaw i Maryla. Prawda i legenda o największej romantycznej miłości Mickiewicza.

Dlaczego uwielbiani autorzy książek dla najmłodszych często unikali posiadania potomstwa lub tworzyli toksyczne relacje z własnymi dziećmi? Okazuje się, że niewiele wiemy o ich prawdziwym życiu, które często nie przystawało do wzorców wychowawczych, jakie głosili w swoich tekstach.

Historia okiem Sławomira Kopra - historyka, autora książek historycznych, specjalisty od spraw, których na pewno nie znajdziecie w podręcznikach.

Autorów lektur szkolnych powszechnie uważa się za postacie pomnikowe i pozbawione wad. Oceniani są przez pryzmat swoich utworów – wszak każdy przecież wie, że „Słowacki wielkim poetą był”. Tymczasem ich życie prywatne było znacznie bardziej zawiłe, niż opisują to biografowie. I często bardziej intrygujące niż dzieła, jakie pozostawili. Uzależnienie od alkoholu, hazardu, narkotyków czy seksu, skomplikowane życie intymne i wstydliwe choroby – to proza życia najwybitniejszych polskich pisarzy, których dzieła od lat poznajemy w szkole.

Rajza po Ukrainie to emocjonalna wędrówka śladami polskości – relikty naszej historii, wyjątkowe świątynie i słynne zamki, miejsca, które znamy ze szkolnych lektur. I chociaż obecnie miasta, wsie i ulice noszą często już inne nazwy, a władze sowieckie uczyniły wiele, by zatrzeć ślady naszej kultury, nie udało im się zniszczyć kilkuset lat polskiej tradycji. "Wyjechałem z Krymu w poniedziałek, 30 września 2013 roku. Dwa miesiące później wybuchły starcia na Euromajdanie, a pod koniec zimy Krym został zaanektowany przez Rosję. Nie sądziłem, że wydarzenia potoczą się tak szybko.

Kino PRL-u. Możemy się zżymać na papierowe dialogi i natrętną propagandę, ale był to jedyny czas w historii polskiej kinematografii, kiedy zachodni recenzenci czekali na nowe obrazy z Polski. Scenariusze znad Wisły (jak np. „Kanał” Stawińskiego) podbijały serca włodarzy Hollywoodu, a termin „polska szkoła filmowa” został wpisany na stałe do światowego słownika popkultury. Polscy reżyserzy zażywali sławy porównywalnej z popularnością Antonioniego i Kurosawy, a polscy aktorzy stawali się gwiazdami festiwali filmowych.

Polacy wiedzą mniej o Inflantach niż o Sumatrze i Borneo – stwierdził już półtora wieku temu Gustaw Manteuffel. Za dawne Kresy Rzeczypospolitej uważa się dziś wyłącznie tereny Ukrainy, Białorusi i Litwy. Mało kto pamięta, że ziemie dzisiejszej Łotwy dzieliły przez ponad dwa stulecia losy naszego kraju, a wielu jego mieszkańców dobrze zasłużyło się dla polskiej historii i kultury. Wiedza o naszych rodakach w Łatgalii, jak obecnie nazywane są dawne Inflanty polskie, wciąż jest znikoma nad Wisłą. "Wyprawa do polskich Inflant« nie jest kontynuacją naszego cyklu kresowego, a raczej jego uzupełnieniem.

Minione 70 lat udowodniło, że nasz kraj może istnieć bez Kresów Wschodnich, chociaż polska dusza wiele straciła na tej separacji. Po "Ostatnich latach polskiego Lwowa" oraz "Ostatnich latach polskiego Wilna" tym razem prezentujemy książkę poświęconą mniejszym ośrodkom kresowym. Znalazły się tu opowieści o przemytnikach z polsko-sowieckiego pogranicza, historie ówczesnych celebrytów, ich romanse i skandale, anegdoty z najpopularniejszych kurortów II RP, egzotyczne obrazki z Polesia, a także dzieje flotylli pińskiej i Korpusu Ochrony Pogranicza.

Czy Polska może istnieć bez Wilna? Ostatnie siedemdziesiąt lat udowadnia, że jest to możliwe, ale polska dusza mocno straciła na tej separacji. Jak magię miasta, porównywanego do Paryża i Jerozolimy, jedną ze stolic polskiej przedwojennej kultury i elegancji przełożyć na język zrozumiały dla współczesnego pokolenia? Wehikuł czasu, prowadzony przez znanych popularyzatorów historii, zaprasza na pokład.

Czy Polska może istnieć bez Lwowa? Ostatnie siedemdziesiąt lat udowadnia, że jest to możliwe, ale polska dusza mocno straciła na tej separacji. Jak magię miasta, porównywanego nieraz do Florencji, legendę stolicy polskiej przedwojennej kultury i elegancji, przełożyć na język zrozumiały dla współczesnego pokolenia? Wehikuł czasu, prowadzony przez znanych popularyzatorów historii, zaprasza na pokład.